پیشنهاد تاسیس این شبكۀ تازه را محسن مهاجرانی داده بود. آمارها و نمودارهای جمعیتی از حركت شتابان جمعیت ایران به سمت جوانی حكایت داشتند و باید برای این حجم انبوه مخاطب، شبكۀ مستقلی تاسیس می‌شد. اینگونه بود كه شبكۀ رادیویی جوان، متولد شد. شبكه‌ای كه از همان روز اول، آمده بود تا متفاوت باشد و سنت شكن.
شبكه، كار خودش را با نیروهای قدیمی و با سابقۀ معاونت صدا آغاز كرد. اما رفته رفته، پای نیروهای جوان و خلاق هم به آن باز شد. دكتر بیژن لطیف، از با سابقه‌هایی بود كه در كارنامه‌اش نوآوری‌های فراوانی در ساخت برنامه‌های اقتصادی داشت. او اولین مدیر رادیو جوان شد تا برای نوآوری‌هایش، دست بازتری داشته باشد. ورود جوان‌ها، با مدیریت دكتر نوری، شتاب بیشتری گرفت. فرزاد حسنی، الهام صفوی‌زاده، رضا رشیدپور، محمد جعفر خسروی، نغمه مهرپاك، فاطمه آل‌عباس، آرزو جعفرپور، علیرضا محمودی و وحید جلیل‌وند جوانانی بودند كه در آن دوره شكوفا شدند و نام رادیو جوان را بیشتر بر سر زبان‌ها انداختند. دكتر نوری كه به رادیو ایران رفت، نوبت به دكتر شهرام گیل آبادی رسید تا بر صندلی مدیریت رادیو جوان تكیه كند. در این دوره، رادیو جوان آنقدر پرمخاطب و مهم شده بود كه پرحاشیه هم باشد!
در سال‌های پایانی دهۀهشتاد، راه تازه‌ای برای ورود جوان‌های با استعداد به شبكۀ رادیوی جوان باز شد. خیلی از آنها كه در دهۀ نود، در این رادیو درخشیدند و مخاطب جذب كردند، از باشگاه رادیویی جوان، جایی برای آموزش دیدن و پرورش استعداد بالقوۀ جوان‌های عاشق برنامه سازی، آمده بودند.
رادیو جوان، امسال بیست و چهارساله می‌شود. حال بخش مهمی از مخاطبان این شبكۀ رادیویی، سن و سالی كمتر از این شبكه دارند. جلب رضایت و همراه شدن با سلیقه و ذائقه و دنیای خاص این مخاطبان، سنگین‌ترین ماموریت این روزهای رسانه‌ای است كه همیشه به مخاطبانش گفته: «شنیده می‌شوید...»