حضرت صالح ابن موسی الكاظم فرزند هفتمین پیشوای شیعیان جهان حضرت امام موسی كاظم (علیه السلام) و برادر امام رضا به شمار می‌رود.

ایشان از جمله سادات عالی رتبه و از امامزادگان صحیح النسبی است كه بعد از شنیدن خبر ولیعهدی امام رضا (علیه السلام) ودر اواخر قرن دوم از عراق به سمت ایران كوچ می‌كند و در ولایت شمیران به دست حسن نامی از پل كَرَخ یا كرج شهید و در باغ جنت گلشن (محل فعلی بارگاه در میدان تجریش) به خاك سپرده می‌شود. اهالی منطقه تجریش هم به احترام انتساب ایشان به امام هفتم و حضرت رضا برای وی مرقد و بارگاهی می‌سازند كه در طول زمان منشأ خیر و بركت برای اهالی این منطقه بوده است. بقعه و بارگاه و صحن گسترده امامزاده صالح (ع) به مساحت سه هزار متر مربع یكی از بزرگترین و باشكوه ترین امامزاده‌های ایران است.

این امامزاده، نه تنها در تهران بلكه در ایران و حوزه‌های شیعه نشین جهان كه هر سال تعداد زیادی از مشتاقان را از گوشه و كنار ایران، عراق، پاكستان، افغانستان و لبنان به خود می‌طلبد، شهرت دارد.

بنای اصلی و اولیه بقعه به صورت چهارگوش و مربع شكل بزرگ و باشكوهی است كه فضای درونی آن 422 هزار و 50 متر مربع وسعت داشته و دارای دیوارهای قطوری است كه با توجه به وضع طاق نماها از نظر سبك و شیوه معماری به بناهای دوران ایلخانی همانند و به احتمال زیاد در سده هفتم و هشتم هجری و قدیم تر ساخته شده است.