حضرت امام محمدباقر علیه السلام پنجمین امام شیعیان است كه اول ماه رجب در شهر مدینه منوره چشم به جهان گشود. پدر بزرگوار این امام همام، امام سجاد علیه السلام و مادر گرامیش ام عبدالله، فاطمه دختر امام حسن مجتبی است. كنیه امام باقر (ع) «ابوجعفر» و معروف‌ترین لقب ایشان «باقر العلوم» به معنای شكافنده علوم است، زیرا آن حضرت (ع)، شكافنده معضلات فكری و حل كننده مسائل و پیچیدگی‌های علوم، و در گستردگی دانش و معارف، سرآمد و شخصیت منحصر به فرد عصر خویش بود.

حضرت امام محمدباقر همزمان با واقعه جانگداز عاشورا در سال 61 هجری، در سن 4 سالگی بود كه به همراه پدر و در كنار جد عزیزش حضرت سیدالشهداء (ع) در كربلا حضور داشت.آن حضرت در زمان شهادت پدر بزرگوارشان امام سجاد در سال 94 هجری قمری، 36 سال سن داشت كه امامت شیعیان را عهده دار شد. مدت امامت پنجمین پیشوای شیعیان جهان تا زمان شهادت ایشان، 19 سال و دو ماه بود. علم و دانش امام محمد باقر همانند دیگر ائمه اطهار ، از سرچشمه وحی نشأت می‌گرفت و هیچ كس در آن زمان به پایه علمی ایشان نمی‌رسید.

آوازه منزلت علمی امام به حدی بود كه همه تاریخ نویسان، اعم از مسلمان و غیر مسلمان، در توصیف كمالات ایشان بدون استثنا به مقام علمی آن حضرت اشاره نموده اند.

حضرت امام محمد باقر همانند اجداد پاكش عابدترین فرد روزگار خود محسوب می‌شد و در عبادت، الگوی راستین عابدان بود.

ولادت با سعادت پنجمین اختر آسمان امامت تبریك و تهنیت باد.