آخرین وصی پیامبر خدا(ص)، دوازدهمین امام شیعه و چهاردهمین معصوم از خاندان رسالت، حضرت مهدی(عج) در سپیده دم نیمه شعبان سال 255 هجری در شهر سامرا دیده به جهان گشود. با تولد او انتظار تحقق مژده ای كه پیامبر خدا(ص) پیشتر داده بودند سر آمد .
نام آن حضرت، نام پیامبر(ص) و كنیه او كنیه رسول و معروفترین القاب آن حضرت : مهدی، منتظر، حجت، صاحب امر، صاحب الزمان، بقیة اللّه وقائم،است.
پدرگرامی اش امام عسگری (ع) و مادرش نرجس است كه نام اصلی وی ملیكه، دختر یشوعا فرزند قیصر روم بود. وجود آن امام، مشخصات وی، مژده ظهورش، ویژگی اصحابش و چگونگی حكومتش، در روایات بسیار آمده است..
از آنجا كه حكومت های ستمگر، طبق وعده روایات، زوال قدرت خود را در حكومت این مولود خجسته می دیدند و می دانستند كه از نسل امام عسگری(ع) خواهد بود، پیوسته آن حضرت را زیر نظر داشتند، امام یازدهم نیز تولد این فرزند را از مردم كتمان می كرد تا دستگاه خلافت به وجود او پی نبرد. البته در همان دوران كودكی، برای آنكه شیعیان نسبت به پیشوای خود و امام بعدی بی خبر و حیران نباشند، امام زمان(عج) توسط پدر ارجمندش به برخی اصحاب خالص و مطمئن نشان داده می شد، تا حجت خدا را بشناسند و بعدا دچار گمراهی نشوند.
امام زمان(عج) پنج ساله بود كه پدرش امام عسگری(عج) به شهادت رسید. حضرت مهدی(عج) بر جنازه مطهر پدر نماز خواند و چون مأموران از وجود او با خبر شدند، در تعقیب او به منزل امام هجوم آوردند. ولی امام زمان(عج) در یكی از سرداب های خانه از چشم ها ناپدید شد و هر چه گشتند، او را نیافتند. بدین گونه رابطه آشكار مردم با حضرت مهدی(عج) قطع شد و دوران غیبت فرا رسید.
نیمه شعبان، عید منتظران و میلاد دوازدهمین گل بوستان امامت و ولایت، امام عصر حضرت مهدی(عج) خجسته ومبارك باد.