ششمین اخترتابناك آسمان امامت، حضرت امام جعفر صادق (ع) در روز جمعه 17 ربیع الاول سال 83 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. كنیه آن حضرت ابو عبدالله و لقب مشهورش «صادق» است.

حضرت امام جعفر صادق (ع) در امور اجتماعی الگوی انسانیت و اخلاق بود. آن حضرت شجاعت و پایداری را از پدران خود به ارث برده بود و در مقابل زورمندان و امیران از گفتن حق پروا نداشت.
مدت امامت ایشان 34 سال به طول انجامید كه 18 سال در دورۀ اموی و 16 سال در دورۀ عباسی بوده است.

در طول دوران امامت برای آن امام همام فرصت و شرایط مساعدی پیش آمد تا بتوانند در سطح وسیع به انقلاب فرهنگی بپردازند و با تشریح فرهنگ غنی و پُرمایۀ اسلام، بر گسترش این دین آسمانی بیفزایند. البته برای امام صادق (ع) این فرصت، در گیرودار كشمكش‌ها و رودرویى بنی‌امیه و بنی‌عباس و جنگ قدرت به دست آمد. آن بزرگمرد علم و عمل از این فرصت استفادۀ كامل كرد و اسلام و فقهِ آن را از دیدگاه ائمۀ اهل بیت (ع) معرفی كرد و با تربیت شاگردان بسیار و برجسته، حیات تازه‌ای به اسلام و مسلمین بخشید و فرهنگ ناب تشیّع را كه از متن اسلام محمدی و علوی نشئت گرفته‌بود، به جهانیان عرضه كرد. امام صادق (ع) كه بنیانگذار مذهب شیعه جعفری حوزۀ علمیۀ اسلامی است، در سطح عمیق و وسیع علوم اسلامی را تدریس كردند.

مكتب پربار جعفری و محضر گهربار امام صادق (ع) اسلام شناسانی بزرگ به جامعۀ اسلامی هدیه كرد. دانشمندانی كه هر یك خود مرجعی مهم در مسائل علمی و مذهبی به شمار می‌آیند.

هفدهم ربیع‌الاول میلاد باسعادت بنیانگذار مذهب تشیع حضرت امام جعفر صادق (ع) مبارك باد.