حضرت زینب كبرى (س) روز پنجم جمادى الاول سال 5 یا 6 هجرت در مدینه چشم به جهان گشود و در 15 رجب سال 63 هجری قمری از دنیا رفت. بانوی قهرمانی كه پس از شهادت حضرت امام حسین (ع)، ادامه‌ی نهضت عاشورا را به دوش كشید و پرچمدار این قیام بود.

حضرت زینب (س) هنگامی كه به سال‌های تشكیل زندگی نزدیك شد، از این امر پسندیده الهی سرباز نزد، اما در ازدواج با پسر عموی خویش شرطی بسیار نیكو قرار داد: این كه هرگز و در هیچ لحظه‌ای از برادرش اباعبدالله (ع) جدا نشود. حضرت زینب (س) نیز در واقعه كربلا، دوشادوش حضرت امام حسین (ع) حضور داشت و پس از شهادت او نیز پیام قیامش را به گوش همه‌ی جهانیان ابلاغ كرد.

شگفت نیست اگر كسی كه در خانه‌ی وحی و امامت بزرگ شده، این چنین بلند آوازه و سر افراز بر بلندی تاریخ بایستد. شگفت نیست كه حضرت زینب كبری (س) فریاد افشاگرانه‌ی جاوید هستی است، كسی كه در محفل خاندان آل عبا، چشم به دنیا گشوده و بر زانوان پیغمبر، كودكی‌اش را سپری كرده. كسی كه در سایه‌ی نفس‌های امیر مومنان و بانوی جهان نفس كشیده است. حضرت زینب (س) كه استوره‌ی بی‌شباهت صبر و پایداری و استقامت است. و در مقام الگو و مقتدای همه‌ی حاضران صحنه‌ی عاشورا قرار داشت. به همین دلیل هرگز لحظه‌ای زیر بار غم و ماتم قامت خم نكرد و آزادگی و غرور و حیا و عفت خویش را از یاد نبرد. او بهترین نمونه برای زنان آزاده و خدا جوی روزگار است.

پیام عاشورا را كه حضرت زینب به همه‌ی زنان روزگار ابلاغ می‌كند، شناخت رسالت سیاسی و پشتیبانی از مبارزه شهیدان، تلاش اجتماعی همراه با عفاف و پاكدامنی و شهید پروری و تربیت نسلی شهادت طلب است.

سالروز وفات مظهر مهربانی، ایثار و عطوفت، حضرت زینب كبری (س) را تسلیت می‌گوییم.