در سال 1946 بعد از جنگ جهانی دوم در اروپا، مجمع عمومی سازمان ملل به ‌منظور حمایت از كودكان، سازمانی به نام یونیسف را ایجاد كرد كه انجمن بین‌المللی ویژهٔ كودكان سازمان ملل نام گرفت. این سازمان در سال 1953 روز 8 اكتبر را به عنوان روز جهانی كودك نام‌گذاری كرد.
پیمان‌نامه‌ی حقوق كودك كنوانسیونی بین‌المللی است كه حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی كودكان را بیان می‌كند. دولت‌هایی كه این معاهده را امضا كردند، موظف به اجرای آن هستند و شكایت‌های راجع به آن به كمیته‌ی حقوق كودك ملل متحد تسلیم می‌شود.
كودكان، آسیب پذیرترین گروه در هر جامعه‌اند و از هیچ چیز آنان از جمله غذا، پوشاك و نیازهای دیگرشان نباید كاست. بی‌توجهی به وضعیت كودكان به علت مشكلات اقتصادی و كاستن بودجه‌هایی كه وضعیت زندگی و حیات كودكان را خدشه‌دار می‌سازد به امید اینكه اقتصاد آینده كشور تامین باشد نه توجیه و بازده اقتصادی دارد و نه حركتی انسانی محسوب می‌شود.
كودكان، بركت زندگی و سرمایه‌های آینده جامعه به شمار می‌آیند. آنان برای رشد و بالندگی خود، نیازها و در مفهوم دقیق‌تر حقوقی دارند كه باید به درستی به آن پرداخت. با توجه به نقش بی بدیل خانواده در بالندگی شخصیت كودك، پیش از همه، خانواده و سپس جامعه باید این حقوق را به خوبی بشناسند و خود را مكلف به پاسداشت آن بدانند. روز جهانی كودك بهانه ای برای ورود به جهان كودكان است، برای ورود به این جهان باید آگاهی‌های خود را فراموش كنیم و با ناآگاهی‌های كودكانمان همراه شویم.
كودكان در روز جهانی كودك می‌خواهند این تضاد را یادآور شوند، كه در حالی كه سالانه هزینه‌های تصور نشدنی‌ای صرف تولید انواع سلاح‌های هسته‌ای و غیر هسته‌ای می‌شود، كودكان بسیاری از گرسنگی، نبود امكانات بهداشتی، سوءتغذیه درجهان می‌میرند.
روزجهانی كودك، بركودكان ، آینده سازان جهان، مبارك باد.