امام عسكری (ع):ما أقبَحَ بِالمُؤمِنِ أن تَكونَ لَهُ رَغبَةٌ تُذِلُّهُ
چه زشت است برای مؤمن كه خواسته ای داشته باشد كه او را به خواری كشاند.
تحف العقول ، ص 489 .
اغلب تاریخ نویسان معتقدند امام عسكری علیه السلام در سال 232 ق در شهر مدینه چشم به جهان گشود و هنوز چندسالی از عمر مباركش نمی گذشت كه به همراه پدر بزرگوارش امام هادی علیه السلام از مدینه به سامرا تبعید شد و در مركز عسكر (لشكرگاه) تحت نظارت مأموران خلیفه ساكن شد. آن حضرت و پدر بزرگوارشان به مناسبت این كه در محل استقرار لشكریان حكومت ناگزیر به سكونت شده بودند، عسكریین علیه السلام (= دو عسكری) لقب یافته اند.
امام حسن عسكری علیه السلام در همه صفات پسندیده انسانی و اخلاق و فضایل درحد كمال بوده است. آن امام والا مقام در عصر خویش بزرگوارترین، عابدترین، بردبارترین و محترم ترین افراد به شمار می رفته و دارای اندیشه بلند، زبانی گویا و پرجاذبه و برخوردار از اخلاق نیك بوده اند. امام یازدهم شیعیان با مردم بسیار مهربان، و نسبت به ضعیفان و افراد تهی دست بسیار بخشنده بودند. او سالار قبیله ایثار، پیشوای مستضعفانِ خاك و مسجود فرشتگان افلاك بود.
سلام دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بر آن امام همام باد!
