دحوالارض به معنای گسترش است و منظور از دحوالارض گسترده شدن زمین است كه در آغازخلقت، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود. این آب ها، به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشكی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند.
از سوی دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی ها و بلندی ها یا شیب های تند و غیرقابل سكونت بود. بعدها باران های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره ها گسترده شدند. اندك اندك زمین هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و كشت و زرع پدید آمد. مجموع این گسترده شدن، «دَحو الارض» نام گذاری می شود. نخستین رحمتی كه از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنج ذی القعده بود.
روز دحوالارض از روزهای پر بركت خداست.درروایات های مختلف، توبه، استغفار، عبادت و شب زنده داری از آداب و اعمالی است كه در شب دحو الارض سفارش و تأكید بسیاری برای انجام دادن آنها شده است.
كسی كه در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را كه روزش را روزه و شبش را عبادت كرده است خواهد داشت.
روز دحوالارض را از چهار روز معروفی ذكر كرده اند كه روزه آن ثواب هفتاد سال عبادت را دارد.ذكر و دعا انجام غسل به نیت روزِ دحوالارض و نماز مخصوص آن و احیا و شب زنده داری شب دحوالارض، برابر با یك سال عبادت است.
روز دحوالارض، از روزهای پر بركت خدا، بر بندگان سالك الی الله، متبرك وگرامی باد.