دوازدهم تیرماه 1367 شمسی برابر با سوم ژوئیه 1988 میلادی، پرواز مسافری 655 شركت هواپیمایی ایران ایر با شناسه IR633 كه از بندرعباس عازم دُبی بود، بر فراز آب‌های خلیج فارس و در نزدیكی جزیره‌ی «هنگام» مورد هجوم یگان‌های دریایی متجاوز امریكایی مستقر در آب‌های خلیج فارس قرار گرفت و سقوط كرد.
این هواپیما در زمانی كه ایران در نبرد با متجاوزان بعثی كه مورد حمایت شرق و غرب قرار داشت با موشك ناو جنگی وینسنس مورد حمله‌ی عمدی نیروهای تجاوزگر و جنایت‌پیشه‌ی شیطان بزرگ قرار گرفت، حامل 298 مسافر و خدمه بود كه همه‌ی آنان اعم از مرد و زن و كودك و نوجوان با وقوع این جنایت فجیع به شهادت رسیدند.
سقوط هواپیمای مسافربری جمهوری اسلامی ایران از سوی جنایتكاران امریكایی، در حقیقت یكی دیگر از مراحل رویارویی استكبار جهانی با ملت بزرگ ایران برای تقویت متجاوزان عراقی در جبهه‌های جنگ بود.
پس از سقوط این هواپیما، مقامات امریكایی برای توجیه این جنایت نابخشودنی، دلایل ضد و نقیضی عنوان كردند و كوشیدند این اقدام خصمانه را یك اشتباه قلمداد كنند. اما با توجه به مجهز بودن كشتی جنگی وینسنس به پیشرفته‌ترین سیستم‌های راداری و رایانه‌ای و همچنین مشخص بودن نوع هواپیمای در حال پرواز، مسلم شد كه احتمال اشتباه وجود نداشته و این اقدام، كاملاً خصمانه بوده است.
با این حال مقام‌های امریكایی پس از چندی، در توهینی آشكار به ملت ایران، مدال شجاعت بر گردن ناخدای این ناو انداختند و بدین‌سان حمایت رسمی خود را از این جنایت اعلام كردند. به هر تقدیر، این جنایت نیز در كنار جنایات بی شمار دولت امریكا، در پرونده‌ی سیاه استكبار جهانی ثبت شد و لكه‌ی ننگ دیگری بر تارك آن جنایت پیشگان نقش بست.
آمریكا با سقوط هواپیمای مسافربری ایران آن هم بر فراز آب‌‌های سرزمینی كشورمان یك بار دیگر نشان داد كه حقوق بشر را تا جایی به رسمیت می‌شناسد كه تضادی با اهداف توسعه‌طلبانه و زیاده‌خواهی‌ها خود و هم پیمانانش نداشته باشد.
دراین حادثه دویست و نود مسافر به شهادت رسیدند. در میان سرنشینان هواپیما، 66 كودك زیر 13 سال، 53 زن و 46 تن تبعه كشورهای خارجی نیز حضور داشتند.
روحشان شاد و یادشان گرامی باد.