حضرت فاطمه معصومه (س) در روز اول ذیقعده سال 173 هجری، در شهر مدینه چشم به جهان گشود. این بانوی بزرگوار، از همان آغاز، در محیطی پرورش یافت كه پدر و مادر و فرزندان، همه به فضایل اخلاقی آراسته بودند. عبادت و زهد، پارسایی و تقوا، راستگویی و بردباری، استقامت در برابر ناملایمات، بخشندگی و پاكدامنی و نیز یاد خدا، از صفات برجسته این خاندان پاك سیرت و نیكو سرشت به شمار می رفت. پدران این خاندان، همه برگزیدگان و پیشوایان هدایت، گوهرهای تابناك امامت و سكان داران كشتی انسانیت بودند.
حضرت معصومه (س) در خاندانی كه سرچشمه علم و تقوا و فضایل اخلاقی بود، پرورش یافت. پس از آنكه پدر بزرگوار آن بانوی گرامی به شهادت رسید، فرزند ارجمند آن امام، یعنی حضرت رضا (ع) عهده دار امر تعلیم و تربیت خواهران و برادران خود شد و مخارج آنان را نیز بر عهده گرفت.
امام رضا (ع) فرمودند:"هركس معصومه را در قم زیارت كند،مانند كسى است كه مرا زیارت كرده است."
حضرت معصومه (س) در زبان دانشمندان و فقیهان گران قدر شیعه، به لقب كریمه اهل بیت(س) یاد می شود. از میان بانوان اهل بیت، این نام زیبا تنها به آن حضرت اختصاص دارد.
در سال 201 هـ . ق ، یك سال پس از سفر تبعید گونه حضرت رضا (ع) به شهر " مرو" حضرت فاطمه معصومه (س) همراه عدّه ای از برادران خود برای دیدار برادر و تجدید عهد با ایشان راهی دیار غربت شد. در طول راه به شهر ساوه رسیدند، ولی در آنجا عده ای از مخالفین اهل بیت با مأموران حكومتی همراهی نموده و با همراهان حضرت به نبرد و جنگ پرداختند كه عدّه ای از همراهان حضرت در این حادثه غم انگیز به شهادت رسیدند. حضرت فاطمه (س) سپس به طرف قم حركت نمود و پس از ورود به شهر قم، تنها هفده روز در قید حیات بود و دعوت حق را لبیك گفت و به سوی بهشت برین پرواز كرد.
سالروزوفات غریبانه برترین بانوی زمان خود، گنجینه ی دانش و معرفت،حضرت فاطمه ی معصومه (س)، تسلیت عرض می كنیم