بیستم ذی الحجه مصادف با سالروز ولادت امام موسی كاظم (ع) است. امام موسی كا ظم (ع)، در ابواء (منطقه‏‌ای در میان مكه و مدینه) در سرزمین حجاز (عربستان سعودی كنونی) دیده به جهان گشود.
آن امام همام در میان شیعیان به «باب الحوائج» معروف است و به جهت كثرت زهد و عبادتش معروف به (العبد الصالح) و به جهت علم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به (الكاظم) شد.
امام موسی كاظم(ع) در بیست سالگی با شهادت جانسوز پدر بزرگ وار خود امام جعفر صادق( ع) ردای امامت را بردوش گرفتند. مدت امامت آن امام هُمام 35 سال بود كه مملوازستم وخفقان حكومت وقت بود. آن امام بزرگوار كه در راه حفاظت از علویان و پاسداری از امت رسول خدا (ص) موظف به تقیه بود، در عین تقیه در برابر حُكّام جور، گاه با برخوردی سیاسی، چهره غیراسلامی حاكمان عباسی را افشا می ساخت.
امام موسی كاظم (ع) وظیفه سنگین امامت و هدایت امّت را به بهترین شكل ممكن به دوش كشید، و اگر چه با حوادث سهمگین و خونینی همچون واقعه شهادت مظلومانه گروهی از آل علی علیه السلام روبرو شد، ولی لحظه‌ای از وظیفه خطیر خود كوتاهی نكرد و تلاش مستمر خویش را بطور عمده در محورهای زیر متمركز ساخت:
- تبلیغ دین خداوند و گسترش فرهنگ اسلام، تبیین و تشریح معارف و احكام الهی در قالب احادیث بلند و كوتاه و پاسخ به سوالات شفاهی و كتبی.
-پرورش انسان‌های مستعد و تربیت شاگردان والامقام و شاخص در میدان علم و عمل و حفظ و حراست
-تربیت یاران مدیر و مدبّر و خودساخته و نفوذ دادن آنان در مراكز حساس حكومتی، تا مرز وزارت و استانداری، به منظور خنثی‌سازی نقشه‌های مخرب و دین‌سوز دشمنان، كمك به مظلومان و محرومان
وسامان‌دهی شیعیان با شیوه‌های مختلف تربیتی، عملی و مناظره‌های سیاسی .
میلاد اسوه صبر و تقوا امام موسی كاظم (ع) مبارك باد.