دایناسورها (dinosaur)، خزندگان مهره داری بودند كه برای 160 میلیون سال بر زمین حكومت می‌كردند و حدود 65 میلیون سال پیش، نسلشان برای همیشه منقرض شد. هرچند كه گروهی از دانشمندان، دایناسورها را نیاكان پرنده‌های امروزی می‌دانند و چون پستانداران در مقایسه‏ با خزندگان امروزی هوشیارتر و فعال‌ترند، این پرسش پیش می‌آید كه چرا آنها برای مبارزه‌ با دایناسورها زودتر از این به مناطق تحت فرمانروایی دایناسورها نیامدند.

یكی از دلایل محتمل آن است كه خود دایناسورها فعال، هوشیار و خونگرم‏ بوده‌اند. وضع خاص بدن دایناسورها حاكی از چابكی آنهاست، استخوان‌های آنها در مقایسه با استخوان‌های چهارپایان خونگرم و خونسرد امروزی، دارای مجراهایی است‏ كه نشان‌دهنده‌ی خونگرمی آنهاست، و سنگواره‌هایی كه نسبت شكارچی به شكار را نشان‏ می‌دهد، از این حكایت می‌كند كه دایناسورها، همچون پستانداران خونگرم، و برخلاف‏ خزندگان خونسرد به مقادیر زیادی غذا نیاز داشته‌اند. هنگامی كه دایناسورها از میان رفتند، پستانداران به داخل مناطق مسكونی خالی‏ راه یافتند تا بر محیط خشكی چیرگی یابند.

اما این كه چگونه نسل دایناسورها منقرض شد و این موجودات شگفت انگیز، برای همیشه به افسانه‌ها پیوستند، همچنان به صورت راز باقی مانده است.

گفتگو با دكتر مجید میرزایی، عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان و عرفان خسروی، دانشجوی دكترای جانور شناسی در «كاوشگر» 7 آبان انجام شد. شما می‌توانید برای شنیدن این برنامه به سایت رادیو جوان قسمت آرشیو برنامه‌ها مراجعه كنید.