شهرداری در ایران نهادی اجرایی محلی است كه زیر نظر شهردار اداره می‌شود. وظیفه‌ی این سازمان، پاكیزه نگاهداشتن شهر، جمع‌آوری و حمل زباله شهری، صدور مجوزهای ساخت و ساز شهری، دریافت عوارض شهری از شهروندان و همچنین برقراری نظم در شهر و فرماندهی نیروهای راهنمایی و رانندگی را بر عهده دارد. شهرداری نهادی عمومی و غیردولتی است. شهرداری را سابقاً بلدیه می‌گفتند.

ناصرالدین شاه در سال 1300 قمری به دنبال اصلاح امور داخلی، تصمیم گرفت بلدیه را در تهران تأسیس كند، اما موفق نشد. در سال 1283 ه‍. ش، قانون بلدیه در مجلس شورای ملی تصویب شد. پیش از تشكیل بلدیه مردم هر شهر طبق آداب و رسوم و اعتقادات شخصی و دینی، بدون مداخله‌ی حكومت خدمات شهری را انجام می‌دادند.

پس از پیروزی مشروطه مشكلات گوناگون در اداره‌ی امور شهرها در زمینه‌هایی مانند بهداشت شهری و آب‌رسانی وجود داشت كه موجب شد نمایندگان مجلس اول در صدد تدوین زمینه‌هایی برای بهداشت شهرها برآمدند، كه منجر به تدوین اولین قانون شهرداری‌ها با عنوان «قانون بلدیه» در 19 خرداد 1286 شمسی شد. از سال 1290 دولت سعی داشت بلدیه را به خود وابسته كند، ولی این موضوع تا كودتای 1299 عملی نشد، ولی پس از كودتا و روی كار آمدن سید ضیاءالدین طباطبایی و تسلط دولت بر تمامی امور، در سال 1300 بلدیه كه تا آن زمان نهادی مستقل بود به دولت وابسته شد.

«كاوشگر» 22 مهر به شهرداری و وظایف این سازمان پرداخت. برای شنیدن این برنامه می‌توانید به سایت رادیو جوان صفحه‌ی «كاوشگر» مراجعه كنید.