همكاری را نخستین بار رابرد اوون انگلیسی در مقابل رقابت بكاربرد.سپس صاحبنظران اجتماعی این كلمه را با مفاهیم و كاركردهای متفاوتی به كار بستند. تاجایی كه مقوله نهضت همكاری و حتی همكاری گرایی در نظریه های اتقتصادی اجتماعی جایگاه ویژه ای یافت.
به گزارش گروه چندرسانهای رادیو جوان؛ فرض كنید در محیط كاری برای یكی از همكارهایتان مساله ای ایجاد شده و او می بایست چند روزی به مرخصی برد. طبیعی است كه كارهایی كه قرار بوده در چرخه كاری به ایشان محول شود یا به سمت شما هدایت می شود و یا روی میز همكارتان تلمبار می شود.
اگر این كارهای زمانبندی شده و فوریت داشته باشند ، شما ناچارید با تحمل فشاری مضاعف و صرف وقت و مدیریت زمانی منحصر به فردتان كارها را ردیف كنید تا چرخه كار به شكل مرتب و منظمی ادامه یابد. اما نكته اینجاست كه شما به لحاظ روحی چنین آمادگی ای را در خود می بینید یا خیر؟ حاضرید این حجم كاری را بپذیرید؟ و با روی خوش وظایف دو نفر را در زمان كاری معین انجام دهید و بعد از بازگشت همكارتان با روی باز به استقبالش بروید یا ....
حالتهای دیگری هم بر این فرض می توان متصور شد. برنامه "راهكار" چهارشنبه 4 بهمن ماه بررسی كرده است.
مارا در آرشیو دنبال كنید.
انتهای پیام/