نهم محرم، تاسوعای حسینی (ع) و روز قیام خون بر شمشیر را برعاشقان و شیفتگان آقااباعبدالله الحسین (ع) تسلیت می‌گوییم.
تاسوعا، روز نهم ماه محرم است. آخرین روزی است كه آقااباعبدالله الحسین (ع)، و یاران باوفایش شبانگاه آن را با دعا و نیایش سپری كردند. این روز به شب عاشورا پیوند خورده است. عاشورایی كه با وجود گذشت سال‌ها همچنان برای مسلمانان جهان داغی تازه است. شیعیان این روز را منتسب به عباس بن علی (ع) نیز می‌دانند، و این روز را بسان روز عاشورا گرامی می‌دارند و در آن به سوگواری می‌پردازند.
در روز تاسوعا ابن سعد با شعار «ای لشگرهای خدا سوار شوید و به بهشت بشارت دهید» لشگر خود را به سمت اصحاب امام حسین (ع) روانه كرد. حضرت سید الشهدا (ع)، حضرت عباس (ع) را با بیست نفر به سوی آنها فرستاد تا بپرسند خبر چیست. آنها خبر از جنگ دادند. حضرت عباس (ع) برای كسب تكلیف نزد امام حسین (ع) برگشت و در این مدت بقیۀ گروه آن حضرت لشگر دشمن را موعظه مى‌كردند. امام حسین (ع) از ایشان مهلتى خواست و فرمود: «امشب را صبر كنند و نبرد را به فردا موكول كنند كه امشب قدرى نماز و دعا و استغفار كنم، زیرا خدا مىداند كه من نماز و تلاوت قرآن و كثرت دعا و استغفار را دوست مى‌دارم.»
امام سجاد علیه السلام فرمودند: «من در آن وقت مریض بودم، با آن حال نزدیك شدم و شنیدم كه پدرم به اصحاب خود گفت: ثنا مى‌كنم خداوند خود را به نیكوتر ثناها، و حمد مى‌كنم او را بر سختی و آسانی، اى پروردگار من، سپاس مىگزارم تو را بر این كه ما را به تشریف نبوّت تكریم فرمودى، و قرآن را تعلیم ما نمودى، و ما را در دین دانا كردى، و ما را گوش شنوا و دیده بینا و دل دانا عطا كردى، پس ما را از شكرگزاران خود قرار ده.»
به دستور حضرت امام حسین (ع) در آن شب خیمه‌هاى حرم را متصل به یكدیگر برپا كردند، و بر دور آنها خندقى حفر كردند و از هیزم پرنمودند كه جنگ از یك طرف باشد و حضرت على اكبر (ع) را با سى سوار و بیست پیاده فرستاد تا چند مشك آب آوردند و اهل بیت (ع) و اصحاب خود را فرمود كه: «از این آب بیاشامید، وضو بسازید و غسل كنید و جامههاى خود را بشویید كه كفن‌هاى شما خواهد بود.»
و آنان همۀ آن شب را به عبادت و دعا و تلاوت و تضرع و مناجات به سر آوردند. همۀ این رخدادها نشان می‌دهد كه روز تاسوعا و شبی كه بعد از آن آمد مقدمه‌ای برای روز شهادت بود. در تاسوعا روشن شد كه سرنوشت همۀ مردان شهادت است و آنها هم به میل خود آن افتخار را پذیرفتند و سید الشهدا (ع) و اصحاب سعادتمند ایشان فضای خیمه‌گاه را به نور قرآن و استغفار و مناجات روشن كردند و با آمادگی كامل صبحگاه فردا پا به نبرد گذاشتند.
قدر مسلم تاسوعا صحنۀ وقوع حماسه جاویدی است كه وجدان انسان‌های آگاه، صلابت آسمانی‌اش را ستایش می‌كند و در برابر قداست و عظمت آن سر تعظیم فرود می‌آورد. نام آنانی كه در معراج كربلا تن به خاك سپردند و به افلاك پركشیدند، بعد از گذر قرن‌ها هم چنان بر تارك تاریخ می‌درخشد.
تاسوعای حسینی (ع) را بر عاشقان و شیفتگان آقااباعبدالله الحسین (ع)، تسلیت می‌گوییم.
