حضرت علی(ع) در شب نوزدهم ماه رمضان، هنگام خواندن نمازوقتی سر از سجده اول برداشت، عبدالرحمن بن ملجم مرادی شمشیر خویش را بر فرق نازنین آن حضرت فرود آورد و سر مبارك آن حضرت را شكافت. حضرت على (ع) پس از ضربت خوردن در سحرگاه شب 19 رمضان تا اواخر شب 21 در خانه بسترى بود. هنگامی كه ابن ملجم شمشیرش را بر فرق عدالت فرود آورد، حضرت علی(ع) فرمودند: "فُزتُ و رَبِّ الكعبة"؛ "به خدای كعبه رستگار شدم".
حضرت على (ع) ده سال پیش از بعثت، و در سن ده سالگى اسلام آورد. و پس از بعثت‏ بیست و سه سال با رسول اكرم (ص) زندگی كرد، سیزده سال در مكه پیش از هجرت در سخت ترین شرایط به سر برد ووظیفه سنگین ومهم رسالت را به دوش كشید.

امام علی (ع) ده سال پس از هجرت در مدینه در دفاع از رسول اكرم (ص) با مشركان جنگید و با تمام وجود پیامبر را از شر دشمنان دین نگاه داشت، تا هنگامی كه رحلت رسول اكرم (ص) فرارسید بیست و چهار سال حق مسلم امام علی (ع) را از ولایت غصب كردند و او را از تصرف در امور مسلمانان بازداشتند. آن حضرت در این دوران با تقیه و مدارا مى ‏زیست سپس پنج‏ سال و چند ماه خلافت را به دست گرفت و در این سال ها درگیر جهاد با منافقان از ناكثین و قاسطین و مارقین (اصحاب جمل و صفین و نهروان) بود .
حضرت علی(ع) درزمینه ی اخلاق ورفتارازآن جمله: شجاعت ، انفاق ، صبر ،عدالت ، رفتارنیكو با بردگان، وفای به عهد،گذشت وسخاوت یگانه ی روزگاربود. امیر مؤمنان علی(ع) دو روز پس از ضربت خوردن در 21 ماه رمضان به شهادت رسیدند.
مولای متقیان حضرت امام علی(ع) فرمودند:
"شهادت، متاع گرانبهایی است كه هركس قدرت خریداری اش را ندارد. شاهدی قدسی است كه همگان لیاقت هم آغوشی با او را نمی یابند. شیرینی شهد شهادت را به هر كسی نمی چشانند."
امیر مؤمنان علی(ع)، آن یكّه تاز عرصه عشق و شهادت، مبنای شهادت طلبی و دست یابی به این فوز عظیم را این سان بیان می دارد و صفات عاشقان شهادت را این گونه می نمایاند و شور و شوق خود را نسبت به آن چنین توصیف می كند: «مجاهدان شهادت طلب چنان به سوی خدا پر می كشند كه تشنگان به جانب آب".
بیست ویكم رمضان سالروز شهادت مولای مظلوم عدالت حضرت امام علی(ع) را به شیعیان جهان تسلیت می گوییم.

انتهای پیام/