سیزده بدر یا جشن بدرقه نوروز از مهمترین رسوم مشترك در میان اقوام ایرانی است ایرانیان از گذشته‌های دور در روز سیزدهم فروردین ماه ، با بیرون آمدن از خانه و پناه گرفتن در طبیعت ،مراسم سیزده بدر را برگزارمی‌كنند.
در همه شهرها و روستاها ی ایران ، خانواده‌ها به صورت گروهی، گاه چند خانواده با هم غذای ظهر را آماده كرده و آجیل و خوردنی‌های سفره هفت سین را با خود برداشته و به دامان صحرا و طبیعت می‌روند و سبزه هفت سین را با خود برده و به آب روان می‌سپارند.

به دامن صحرا و طبیعت رفتن ، از ویژگی‌های روز سیزده بدر است. گره زدن سبزه به نیت باز شدن گره دشواری‌ها و برآورده شدن آرزوها ، از دیگر رسوم این روز است . فرهنگ اساطیر برای رسم‌های سیزده بدر آورده است كه گشت وگذار در این روز به معنی فرو ریختن اندیشه‌های تیره و پلیدی، روبوسی نماد آشتی و به منزله تزكیه،خوردن غذا در دشت وطبیعت نشانه مهربانی ومردمداری ودوستی، به آب افكندن سبزه‌های تازه رسته نشان دادن هدیه به ایزد آب یا ناهید و گره زدن سبزه برای باز شدن بخت تمثیلی برای پیوند زن و مرد برای تسلسل نسلها و رسم اجرای انواع مسابقه به ویژه اسب دوانی یادآور كشمكش ایزد باران و دیو خشكسالی است.
سیزده بدر، به عنوان روزطبیعت نامگذاری شده است.
گذشتگان ما دریافته بودند كه نتایج برقراری ارتباط با طبیعت و حفظ آن كه در نهایت به نفع انسان و نسل‌های آینده است ، چیست و به تدریج با آگاهی از این تفكر ، نگرش به سیزده بدر نیز تغییر كرد بطوری كه در واقع انسان به این باور رسید كه درك بیشتر از هستی و نعمت‌های خداوند كه در محیط زندگی انسان است ، فلسفه وجودی روز سیزده بدر را تشكیل می‌دهد.
در اهمیت محیط زیست، همین بس كه در سلامت، توسعه و آرامش جامعه نقش گسترده و اساسی دارد و آن قدر این نقش گسترده است كه تمامی ابعاد زندگی انسان را در برمی گیرد و نبودش ضایعهای عظیم برای انسان است.
سیزده بدر ، جشن واقعی بهار است. طراوت و سرسبزی به طبیعت بازگشته و طبیعت نیز مردم را به سوی خود می‌خواند.
سیزدهم فروردین، روز آشتی با طبیعت گرامی باد