در همه‌ی جوامع و دوران‌ها میل به دیده شدن در انسان‌ها وجود داشته است و این مسئله تنها در جامعه ما نیست، بلكه در تمام دنیا سابقه تاریخی دارد و افراد سعی می‌كنند به عناوین مختلف خود را مطرح كنند و بنمایانند. در ایران باستان و قبل و بعد اسلام هم این موضوع وجود داشته است و افراد برای معروف كردن خود كارهای زیادی انجام داده‌اند. حتی قهرمانان و جنگجویان، بزرگان و دانشمندان سعی كردند خود را چه از لحاظ عملی چه از لحاظ تاریخی و ورزشی مطرح كنند.
این میل به دیده‌شدن در نگاه اول خوب است چون باعث پیشرفت و شكوفایی می‌شود. اما گاهی آن فرد استعداد و توانایی هیچ چیزی را ندارد و این سرخوردگی و شاید غم ناشی از آن باعث می‌شود به هر نحوی خودش را به این جریان نزدیك كند.
اما مسئله‌ای كه وجود دارد این است كه جامعه افراد را غربال می‌كند، افرادی كه با كوشش و تلاش فراوان و از راه درستش وارد می‌شوند می‌مانند و كسانی كه از راه اشتباه وارد می‌شوند از این چرخه خارج می‌شوند. اما این وسط یك نگرانی وجود دارد و آن اینكه افرادی كه با این تمایلات شدید اگر به آن خاستگاه و نتیجه دلخواه نرسند در جامعه چه سرنوشتی پیدا می‌كنند؟ جواب بسیار ساده است: «سرخوردگی» آسیبی است كه این روزها در افراد زیادی می‌بینیم چون راه‌های رسیدن به شهرت بسیار محدود شده كه در بین اینها افراد عادی هر چقدر هم كه تلاش كنند نمی‌توانند به آن قله آمالی ذهنی‌شان برسند.
برای دیده شدن كه جزو نیازهای هر انسانی است گاهی شخص دست به انجام دادن هركاری می‌زند. یكی از این كارها تلاش برای متفاوت بودن است. اما تفاوت به چه قیمتی. این سوالی است كه امروز در برنامه‌ی «كیلومتر88 » مطرح و درباره‌ی آن صحبت خواهیم كرد. این برنامه از شنبه تا چهارشنبه ساعت19:30 از شبكه‌ی رادیویی جوان پخش خواهد شد.