ایمنی به عنوان محافظت انسان و كارآیی او از صدمات، و پیشگیری از صدمه دیدن انسان تعریف می‌شود. اولین تلاش انسان در جهت بهبود ایمنی 2000 سال پیش در كتاب تاریخ طبیعی Pliny و Elder آمده است. مثلا در این كتاب گفته شده كه برای جلوگیری از استنشاق مواد سمی، كارگران باید از ماسك‌های حفاظتی استفاده كنند.
از اولین وسایل ایمنی لامپ‌های ایمنی معادن را می‌توان نام برد.
هدف از اجرای مقررات ایمنی و دستورالعمل‌های مربوط به آن، امكان به وجود آمدن محیط سالم است، به نحوی كه كارگران بدون دغدغه خاطر و بدون ترس از خطرهای صنعت به كار خود ادامه دهند.
بدین ترتیب ترس از آینده‌ی نامعلوم كه زاییده و معلول حوادث و سوانح در محیط كار است، در جامعه‌ی صنعتی ما رخت بر خواهد بست. بدون وجود مسئول ایمنی نه تنها قدمی در راه پیشرفت صنعتی برداشته نمی‌شود، بلكه صنعت دچار هرج و مرج و از هم پاشیدگی می‌شود و دیر یا زود به سوی زوال تدریجی سوق پیدا می‌كند.