بنا به نوشته‌های انگلبرت كمپفر در سفرنامه‌اش، مردم ایران در سده‌های پیش نیاز چندان مبرمی به زمان‌سنجی و دقت در ساعت یا تقویم نداشتند و این موضوع از آن‌جا ناشی می‌شد كه كارهای مردم در آن روزگار به اداراه‌های دولتی وابسته نبود و مردم در طول روز، بیشتر با طلوع و غروب خورشید و اوقات شرعی سر و كار داشتند اما مردم دوره ما علاوه بر دقت در اوقات شرعی به رعایت ساعت دقیق نیز توجه دارند و نوع زندگی مردم روزگار ما با مردم سده‌های قبل بسیار تفاوت كرده است