رسانه‌های زرد چیست؟ تفاوت آن با سایر رسانه‌ها از چه قرار است؟ چرا روزنامه نگاران ما به سمت زرد نویسی تمایل دارند؟ و بالاخره زرد نویسی، یا رسانه های زرد، بر مخاطبان خود، چه تأثیرات مثبت یا منفی می‌گذارند؟
جستجوی پاسخ به این پرسش‌ها، هدف اصلی برنامه‌ی امروز كاوشگر بود. اصطلاح زردنگاری، یا رسانه‌های زرد، در ابتدا بار منفی نداشته‌است. حتا در رابطه با روزنامه های ویلیام هرست كه نشریات زرد را وارد دنیای سیاست ساخت نیز، نمی توان منفی‌نگرانه برخورد كرد. اصطلاح رسانه‌های زرد برخلاف وجه تسمیه و مفهوم نخستین خود، امروزه كاملاً بار منفی پیدا كرده‌است. استفاده‌ی غیرمشروع از روزنامه‌نگاری و دوری از اخلاق حرفه‌ای روزنامه‌نگاری، اصلی‌ترین مشخصه‌ای است كه امروزه به روزنامه‌نگاری زرد داده می‌شود.

رسانه‌ی زرد امروزه به رسانه‌ای گفته می‌شود كه با استفاده از روش‌های عوام گرایانه می‌كوشد، مخاطبان بیشتری جذب كند. بی آن كه دغدغه‌ی انتقال اطلاعات درست، مصلحت‌های عمومی، توازن و بی‌طرفی و سود و زیان اجتماعی و اخلاقی آن را داشته باشد. روزنامه‌نگاری زرد معمولاً از معیارهای روزنامه‌نگاری علمی و روشنفكرانه پیروی نمی‌كند. انتشار اخبار جنجالی و احساسات برانگیز، موضوعات هیجان آور سینمایی، سریال‌های عامه پسند، مدل‌های لباس، خوانندگان و رقاصه‌ها، حوادث خشونت بار و تكان‌دهنده‌ی جنایی و سیاسی و به خصوص تمایل زیاد به پخش و نشر مسائل تحریك‌آمیز جنسی از ویژگی‌های عمده‌ی دیگر رسانه‌های زرد به حساب می‌روند.