علیرضا محمودی ایران مهر، نویسنده و مدرس نویسندگی در برنامه كافه رادیو گفت: داستان یك پیكره ای دارد كه از عناصر مختلف تشكیل شده است. همه ما می دانیم در داستان یك شخصیتی وجود دارد، یعنی چیزی وجود دارد كه یك كاری را انجام می دهد. حالا ممكن است كه یك آدم، حیوان یا اشیاء باشد ولی عموما انسان ها هستند، بیشتر داستان هایی كه ما می خوانیم در مورد آدم هایی هستند كه چه واقعی و تخیلی، برای ما به نوعی آشنا هستند. بنابراین یكی از عناصر مهم شخصیت ها كسانی هستند كه در داستان وجود دارند.

وی ادامه داد: در عین حال در داستان نویسی حوادث، موقعیت و مكان هایی وجود دارد كه بر فرض مثال، یك داستانی در كویر یا همدان رخ می دهد و در نتیجه مكان نیز یكی از اركانی است كه در داستان ما وجود داردو حائز اهمیت است. همه این ها را وقتی در یك چیدمان درست قرار می دهیم یك پیكر یا ساختار داستانی ساخته می شود. وقتی كه ما می خواهیم داستانمان را بنویسیم، خیلی مهم است كه به این مسئله فكر كنیم كه هر چیزی را كجای داستان قرار بدهیم.

محمودی ایران مهر، نویسنده و مدرس نویسندگی تصریح كرد: ما باید به این نكات توجه كنیم كه اتفاق های داستان، كجای داستان قرار است رخ بدهد، مثلا اگر دو اتفاق مهم در داستان داریم؛ این ها با چه فاصله ای از یكدیگر رخ بدهند. بر فرض مثال، اگر داستان من 20 صفحه است، بهتر كه اتفاق اول داستان در صفحه دوم رخ دهد و اتفاق دوم در صفحه 15 یا 19 رخ دهد . ما باید بدانیم، چطور این ها را به همدیگر ربط دهیم، شخصیت های ما چطور با همدیگر برخورد كنند، كدام شخصیت ها ممكن است با هم تضاد داشته باشند و چگونه این تضاد را توصیف كنیم.

علیرضا محمودی ایران مهر، نویسنده و مدرس نویسندگی در پایان اشاره كرد: وقتی می خواهیم یك چیزی را بنویسیم و باید توجه كنیم كه مواد داستانی ما چه چیزهایی است، چقدر از شخصیت مورد نظرمان اطلاع داریم، یا چقدر در مورد حوادث داستانمان اطلاع داریم یا به چه اندازه در مورد مكانی كه داستانمان اتفاق می افتد می دانیم، و این ها چه نقشی در داستان من دارند و هر كدام را در كجا قرار دهیم، چقدر لازم است كه ما مكان داستانمان را كامل توصیف كنیم و چقدر آنجا را می شناسیم. ما باید به تمامی این نكات توجه داشته باشیم لذا ساختار داستان ما را نشان می دهد.