تكلیف ما، روشنه. تكلیف، نزدیك شدن و رسیدن به خداست. هر كاری كه ما رو به خدا نزدیك تر كنه، بخشی از تكلیف ماست. ولی راه رسیدن به خدا، مرتاض شدن نیست. رهبانیت و دیر نشینی و بریدن از مردم نیست. كدوم پیامبری از مردم برید؟ كدوم امام معصومی، ریاضت مرتاض گونه كشید. اصلاً اعتراض دشمنای انبیا به انبیا همین بود. می گفتن: اگه پیامبرید، پس چرا مثل ما هستید؟ چرا غذا می خورید، داد و ستد می كنید، در كوچه و بازار راه می رید. باورشون نمی شد. اینكه كسی خدایی باشه، ولی در كوچه و بازار قدم بزنه. جاهل بودن دیگه. فكر می كردن راه رسیدن به خدا، سخته. غافل بودن از اینكه تكیلف، بودن در جامعه است. نه بریدن از جامعه.