به گزارش گروه چندرسانهای رادیو جوان؛چند دهه پیش برای اینكه از احوال دوست و آشنایی در شهر دوری مطلع شویم.مطلوب ترین راه ارسال نامه بود اما امروز با گسترش ارتباطات و شبكه های اجتماعی ارسال عكس و فیلم و مطلب از طریق تلفن همراه سهل تر و سریعتر است. "راهكار"19 اردیبهشت بررسی می كند.


شاید آن زمان كه هخامنشیان پیك و چاپار را برای فرستادن فرمان ها و نامه های سر به مهرحكومتی راطراحی می كردند هرگز به این نمی اندیشیدند كه روزی فراخواهدرسید كه سیستم انحصاری ارتباطات ، درخدمت نیازهای عموم جامعه قراربگیرد .

شاید آن زمان كه ایستگاه های چاپاری درفواصل منظم ، تاسیس می شدند ، سازندگان آن هرگز تصورنمی كردند كه این چاپارخانه ها ، روزی درفرگشت خود به شكل باجه های پستی درهمه ی شهرها درخواهند آمد . گردونه ی تاریخ گشت و گشت و چرخه ی نیازهای مردم جوامع به گونه ای شكل گرفت كه پست به مثابه یك نهادِ ارتباطی واقعا لازم ، درسبد نیازهای زندگی اجتماعی قرارگرفت . درقاعده ی كلی ، می توان گفت كه جوامعی با ساختارهای اقتصادی و اجتماعی ِ سنّتی ، دارای اداره ی پست ِ سنتی هستند . پستی كه به وسیله ی آن مكاتبات و مراسلات ِ سنتی با استفاده از روش ها و ابزارهای سنّتی جا بجامی شوند . دراین نوع از ادارات پست ، شیوه های سنتی مدیریت اعمال می شود . نقطه ی مقابل آن ، جوامع صنعتی هستند كه ادارات این جوامع برخاسته از سازوكار بنیادهای اقتصادی و نیازهای متنوع و پیشرفته است .

مسلما درچنین جوامعی اداره پست نیز باید فرایندهای متناسب با نیازهای روزافزون و همیشه درحال تغییر را طراحی و اجرانماید . پست درایران از زمان میرزاتقی خان فراهانی معروف به امیركبیربه پدیده ای اجتماعی تبدیل شد وبا رشد زندگی شهرنشینی و گسترش بروكراسی و شكل گیری سازمان های اداری به سبك وسیاق ِ غربی ، فراگیر شد و در دوران پهلوی بر سرعت و دامنه ی آن افزوده شد وخلاصه در بعداز فروپاشی پهلوی و پس از پیروزی انقلاب اسلامی درایران ، پست نیز همپای سایر سازمان ها و ادارات آمادگی اش را برای انجام ماموریت های ذاتی خود اعلام و به منصه ی ظهورگذاشت .امروزه تصور جامعه ای بدون حضور و وجود پست ، تصوری باطل و رویایی به نظر می رسد.

انتهای پیام/