عینك یك مفهوم دیگری را در ادبیات ما در بردارد مثلا می گوییم فلانی عینك بدبینی به چشم دارد یا فلانی با نگاه مثبت به همه چیز نگاه می كند و عینك خوش بینی برچشم دارد. «راهكار» بررسی كرده است.
به گزارش گروه چندرسانه ای رادیو جوان،دیدن یكی از حواس پنج گانه ماست كه خیلی مهم و ضروری است و اگر بنا به هر دلیلی نباشد زندگی ما به مختل می شود .
از آنجا كه هر كدام از اعضای ما ممكن است دچار آسیب ناگهانی شود و كاركردش را به ناگاه از دست بدهد. چشم هم می ممكن است در اثر سانحه آسیب ببیند ضعیف شده یا كاملا بینایی اش را از دست بدهد. در این میان وسیله ای به نام عینك سالهاست كه همراه چشمان برخی از انسانها شده گاهی برای چشم های ضعیف و گاهی برای جلوگیری از ضعف چشم های قوی از عینك بهره می بریم.
عینك آفتابی یا عینك جوشكاری یا عینكی كه دندانپزشكان در هنگام كار بر چشم می زنند را می توان به عنوان محافظ چشم محسوب كرد. اما عینك یك مفهوم دیگری را در ادبیات ما در بردارد مثلا می گوییم فلانی عینك بدبینی به چشم دارد یا فلانی با نگاه مثبت به همه چیز نگاه می كند و عینك خوش بینی برچشم دارد. این اصطلاح در مفهوم خود عینك در ادبیات ما بكار نرفته .
شاید با اندیشه و تامل بیشتر بتوان مصادیق دیگری از این واژه پیدا كرد.برنامه «راهكار»19 دیماه با موضوع عینك به تاریخچه این وسیله از زمان انسان نخستین تا به امروز و نیز در شعر و ادبیات پرداخته است.
مارا در آرشیو دنبال كنید.
انتهای پیام/
