امام حسین علیه السلام فرمودند: "مُجالَسَةِ أهلِ الدِنَاءَة شَر، وَ مُجَالَسَةِ أَهلِ الفُسُوقِ ریبَة"
همنشینی با سفلگان و افراد پست ناپسند است و همدمی گناهكاران موجب بدبینی مردم و از دست دادن اعتماد و اعتبار است.
در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت علی علیه السلام و فاطمه سلام الله علیها , كه درود خدا بر ایشان باد, در خانه وحی و ولایت چشم به جهان گشود. چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (ص ) رسید, به خانه حضرت علی (ع ) و فاطمه (س ) آمد و اسما را فرمود تا كودك را بیاورد. اسما او را در پارچه‌ای سپید پیچید و خدمت رسول اكرم (ص ) برد, آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.
به روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش , امین وحی الهی , جبرئیل فرود آمد و گفت : سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا, این نوزاد را به نام پسر كوچك هارون (شبیر) كه به عربی (حسین ) خوانده می‌شود نام بگذار. چون علی برای تو به سان هارون برای موسی بن عمران است , جز آن كه تو خاتم پیغمبران هستیی. و به این ترتیب نام پرعظمت حسین(ع)از جانب پروردگار, برای دومین فرزند فاطمه (س ) انتخاب شد.
به روز هفتم ولادتش , فاطمه زهرا كه سلام خداوند بر او باد گوسفندی را برای فرزندش به عنوان عقیقه كشت و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موی سر او نقره صدقه داد.
