پنجم ربیع الاول، سالروز رحلت حضرت سكینه (س) را به همه‌ی شیعیان جهان تسلیت می‌گوییم.
حضرت سكینه (س) دختر امام حسین (ع) 56 سال پس از واقعه‌ی كربلا، در شب پنجم ربیع الاول سال 117 هجری قمری در مدینه به دیدارحق شتافتند. حضرت سكینه (س) دختر رباب، دختر «امرء القیس» است. نام اصلى وى «آمنه» یا «میمه» بود و مادرش رباب، لقب سكینه به او داد.
این بانوى شریف علوى، در دامن مهرانگیز پدر ارجمندش حضرت امام حسین (ع) و مادر گرانمایهاش حضرت رباب (س) و عمه‌ی بزرگوارش حضرت زینب كبرى (س) پرورش یافت و از راهنمایى و تربیت ناب برادرش حضرت زین العابدین (ع) در ایّام امامت آن بزرگوار، بهرههاى وافر یافت.
حضرت سكینه (س) از زنان خردمند و داناى عصر خویش بود. علاوه بر بهرهمندى كامل از حُسن جمال، از فضایل معنوى مانند تعّبد، تدیّن و تقواى الهى نیز برخوردار بود و در زمینه‌ی شعر، سخنورى و فصاحت بیان، از ممتازان عصر خود و خانه وى همیشه مجمع اُدبا، شُعرا و سخن سرایان عرب بود.
درباره‌ی تاریخ تولّدش، اطلاع دقیقى در دست نیست. او در مدینه و در اواخر عصر امامت حضرت امام حسن مجتبى (ع) دیده به جهان گشود. در آغاز، تحت كفالت برادر بزرگوارش امام زین العابدین (ع) قرار داشت تا اینكه ازدواج كرد و به خانه‌ی همسرش نقل مكان كرد. آن حضرت، پس از واقعه‌ی كربلا، به مدت 57 سال زندگى كرد. و در 67 تا 70 سال، در كمال شرافت و عفّت، دار فانى را وداع گفت.
درباره‌ی در گذشت این بانوى بزرگ علوى، دو روایت نقل شده است: روایت نخست حاكى است كه وى در پنجم ماه ربیع الاوّل سال 117 هجرى قمرى و در عصر خلافت «هشام بن عبدالملك» و در حاكمیت «خالد بن عبدالملك بن حارث»، در مدینه بدرود حیات گفت و روایت دیگر می‌گوید كه وى در پنجم ماه ربیع الاوّل سال 126 هجرى قمرى در مكّه معظمه وفات یافت.حضرت سجاد (ع) بر جنازه‌ی حضرت سكینه (س) نماز خواندند و آن حضرت را با اندوه بسیار به خاك سپردند.
سالروز وفات غم انگیز وتاثیرگذار حضرت سكینه (س) را به همه‌ی دوستداران آن حضرت تسلیت می‌گوییم.
