25مهرماه،شهادت كریم آل طه،امام حسن مجتبی (ع) را به شیعیان جهان تسلیت می گوییم
امام حسن مجتبی( ع) در شب نیمه رمضان سال سوم هجری در مدینه چشم به جهان گشود و حدود هفت سال از دوران زندگی پیامبر اكرم (ص) را درك كرد و پس از آن حضرت حدود سی سال با پدر بزرگوارشان علی بن ابی طالب علیه السلام ملازمت داشت. بعد از شهادت امیرالمؤمنان علیه السلام به مدت ده سال عهده دار مقام امامت بودند.
حكومت اموی پس از تحمیل صلح بر امام حسن مجتبی ( ع) گرچه به بسیاری از اهداف خود رسیده بود، ولی هم چنان وجود امام حسن ( ع) مانع از به اجرا درآوردن برخی از نیّات پلید آنان بود. از جمله اهدافی كه معاویه دنبال می كرد تعیین جانشین برای خود بود. وی از اجرای این تصمیم كه برخلاف مفاد صلح نامه او با امام حسن مجتبی ( ع) بود وحشت داشت و می دانست كه اگر در زمان حیات آن حضرت به چنین كاری دست بزند، بدون شك با مخالفت شدید امام حسن مجتبی ( ع) روبه رو خواهد شد. بر این اساس تصمیم گرفت از هر راه ممكن امام علیه السلام را به شهادت برساند. پس از بررسی های زیاد جعده همسر امام حسن مجتبی ( ع) را مناسب ترین فرد برای تحقق بخشیدن به این هدف پلید دید. آن گاه به صورت محرمانه و با ارسال صدهزار درهم به جعده، به او قول داد كه اگر امام حسن علیه السلام را به شهادت برساند او را به همسری یزید درخواهد آورد. بدین وسیله جعده آن حضرت را با ریختن زهر در آب آشامیدنی مسموم كرد و طولی نكشید بر اثر آن، امام حسن مجتبی ( ع) به شهادت رسید.
از صفات برجسته و معروف امام حسن (ع) حلم و بردباری بود. به گونه ای كه «الحِلْمُ الحَسَنِیَّة» در فرهنگ اسلامی ضرب المثل شده است. بردباری و سعه صدر آن حضرت به اندازه ای بوده است كه سرسخت ترین دشمنان او نیز به این صفت همواره اعتراف داشتند. نقل می كنند وقتی جنازه امام حسن (ع) را پس از ممانعت عده ای از دفن آن دركنار مرقد رسول خدا (ص) ، به طرف بقیع حمل می كردند، ناگهان امام حسین (ع) متوجّه شدند كه مروان یكی از سرسخت ترین دشمنان برادر بزرگوارش امام حسن (ع) یك طرف تابوت را به دوش گرفته است. امام حسین (ع) از این كار او متعجب شدند و سپس از وی پرسیدند: «شما كه تا برادرم زنده بود همواره مایه اندوه او بودید. چه شده كه اكنون در تشیع جنازه اش شركت كرده اید؟» مروان گفت: "آری این كارها را در حق كسی انجام دادم كه حلم و خویشتن داری او با كوه ها برابری داشت".
سرانجام امام حسن مجتبی (ع) در 28 صفر سال پنجاه هجری در سن 47 سالگی به دستور معاویه بن ابی سفیان و به دست جعده دختر اَشْعَثِ بنِ قِیس مسموم شد و بر اثر همان زهر به شهادت رسید.
شهادت كریم اهل بیت علیهم السلام، امام حسن مجتبی (ع) را به تمامی مسلمانان وشیعیان جهان را تسلیت می گوییم.
