میلاد آخرین شكوفه‌ی باغ احمدی، حضرت مهدی(عج) مبارك و خجسته باد
آخرین وصی پیامبر خدا(ص)، دوازدهمین امام شیعه و چهاردهمین معصوم از خاندان رسالت، حضرت مهدی(عج) در سپیده دم نیمه‌ی شعبان سال 255 هجری در شهر سامرا دیده به جهان گشود. با تولد حضرت مهدی(عج) انتظار تحقق مژده‌ای كه پیامبر خدا(ص) پیشتر داده بودند سر آمد.
نام آن حضرت، نام پیامبر(ص) و كنیه او كنیه رسول و معروفترین القاب آن حضرت: مهدی، منتظر، حجت، صاحب امر، صاحب الزمان، بقیة اللّه وقائم است.
پدرگرامی‌اش، امام عسگری(ع) و مادرش نرجس است كه نام اصلی وی ملیكه، دختر یشوعا فرزند قیصر روم بود. وجود آن امام، مشخصات وی، مژده‌ی ظهورش، ویژگی اصحابش و چگونگی حكومتش، در روایات بسیار آمده است.
و چون حكومت‌های ستمگر، طبق وعده‌ی روایات، زوال قدرت خود را در حكومت این مولود خجسته می‌دیدند و می‌دانستند كه از نسل امام عسگری(ع) خواهد بود، پیوسته آن حضرت را زیر نظر داشتند. امام یازدهم نیز تولد این فرزند را از مردم كتمان می‌كرد تا دستگاه خلافت به وجود او پی نبرد. البته در همان دوران كودكی، برای آنكه شیعیان نسبت به پیشوای خود و امام بعدی بی خبر و حیران نباشند، امام زمان(عج) توسط پدر ارجمندش به برخی اصحاب خالص و مطمئن نشان داده می‌شد، تا حجت خدا را بشناسند و بعدا دچار گمراهی نشوند.
امام زمان(عج) پنج ساله بود كه پدرش امام عسگری(عج) به شهادت رسید. حضرت مهدی(عج) بر جنازه‌ی مطهر پدر نماز خواند و چون مأموران از وجود او با خبر شدند، در تعقیب او به منزل امام هجوم آوردند. ولی امام زمان(عج) در یكی از سرداب‌های خانه از چشم‌ها ناپدید شد و هر چه گشتند، او را نیافتند. بدین گونه رابطه آشكار مردم با حضرت مهدی(عج) قطع شد و دوران غیبت فرا رسید.
ای منتظران گنج نهان می‌آید/ آرامش جان عاشقان می‌آید
بر بام سحر طلایه داران ظهور/ گفتند كه صاحب الزمان می‌آید
نیمه‌ی شعبان، مطلع خورشید فروزان، كعبه‌ی مقصود و قبله موعود، حضرت مهدی(عج) خجسنه و مبارك باد.
