امام جواد (ع)فرمود: حقیقت ادب و تربیت عبارت است از دارا بودن خصلت‌های خوب و خالی بودن از صفات زشت و ناپسند. انسان به وسیله أدب در دنیا و آخرت به كمالات اخلاقی می‌رسد و نیز با رعایت أدب نیل به بهشت می‌‌یابد.
حضرت امام محمد تقی علیه السلام در دهم ماه رجب سال 195 هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود. پدر بزرگوارش حضرت رضا(ع) و مادر ارجمندش بانویی مصری تبار به نام سبیكه بود . ریحانه و خیزران از دیگر نام‌های مادر امام جواد (ع) است. حضرت رضا در مورد منزلت فرزندش امام جواد و مادر مكرمه آن حضرت، به یارانش فرمود: من دارای پسری شدهام كه همچون موسی شكافنده دریاهای علم است و مانند عیسی مادری پاك دارد.
ایشان در سن 7 سالگی، پس از شهادت امام رضا (ع) به دست مامون عباسی به امامت رسیدند. دوران هفده ساله امامت آن حضرت با دو نفر از خلفای ستم پیشه عباسی مأمون و معتصم مقارن بود.
حضرت جواد(ع) در داشتن تمام صفات زیبای اخلاقی و انسانی سرآمد خوبان روزگار بود. پارسایی، علم و دانش و بخشندگی ایشان موجب شده بود با القاب جواد، تقی، مرتضی و منتجب شناخته شود. اما در این میان لقب "ابن الرضا" به خاطر شكوه و جلال امام رضا (ع) در میان مردم شهرت بیشتری داشت .
