امام هادی علیه السلام:"مَن أَطاعَ اللَّهَ لَم یُبالِ سَخَطَ المَخلُوقِینَ" كسی كه از خدا اطاعت می‌كند، از خشم مردم باكی ندارد.(بحار الأنوار ، ج 71 ، ص 182)
میلاد باسعادت دهمین پیشوای هدایت، حضرت امام علی بن محمدالنقی الهادی (ع) مبارك باد.
حضرت امام ابوالحسن، علی النقی الهادی( علیه السلام )، ملقب به « امام هادی (ع) » ، دهمین پیشوای شیعیان ، در 15 ذی الحجه سال 212 هجری قمری ، در اطراف مدینه منوره ، در محلی به نام " صریا " متولد گشت.
پدر بزرگوارشان ؛ حضرت امام جواد (ع) و مادرشان، بانوی گرامی؛ سمانه مغربیه است كه بانویی بافضیلت و باتقوا بود.
امام هادی(ع) در سن 6 یا 8 سالگی ، یعنی در سال 220 هجری، پس از شهادت پدر ارجمندشان ؛ حضرت امام جواد(ع) به امامت رسیدند.
مدت 33 ساله امامت حضرت هادی الائمه (ع) با خلافت معتصم، واثق، منتصر، مستعین، معتز و متوكل عباسی معاصر بود.
آن حضرت و فرزند گرامی ایشان ؛ امام حسن عسكری ( علیهما السلام ) ، به « عسكریین » شهرت یافتند ، زیرا خلفای بنی عباس ، ایشان را از سال 233 به سامرا ( عسكر ) برده و تا آخر عمر پربركتشان در آنجا ، تحت نظر قرار دادند.
حضرت امام هادی ( علیه السلام ) به القاب دیگری مانند: « نقی » ، « عالم » ، « فقیه » ، « امین » و « طیب » ، شهرت داشت و كنیه مبارك ایشان نیز « ابوالحسن » است.
امام علی النقی (ع) ، دارای نفس زكیه و عزمی راسخ و همتی عالی بود و عظمت شخصیت آن بزرگوار (ع) به قدری زیاد است كه دوست و دشمن را به اعتراف واداشته است.
قسمتی از این اعترافات ، مبتنی بر شخصیت آن امام همام (ع) به لحاظ معنوی و اخلاقی و بخشی دیگر ناشی از ابعاد علمی آن حضرت(ع) و شمه ای هم ، نتیجه كراماتی است كه از آن بزرگوار (ع) صادر شده است.
آن حضرت(ع) ، سرانجام در 3 ماه رجب سال 254 هجری قمری و در سن 42 سالگی ، توسط متوكل عباسی به شهادت رسید و مرقد شریف ایشان هم ـ در جوار مرقد فرزند بزرگوارشان ؛ حضرت امام حسن عسكری(ع) ـ در شهر سامراء، ملجاء و پناه شیعیان و عاشقان است.
