چهارم اسفند 1375 بود که عضو تازه‌ای به خانوادۀ شبکه‌های رادیویی صدا و سیما اضافه شد.
پیشنهاد تاسیس این شبکۀ تازه را محسن مهاجرانی داده بود. آمارها و نمودارهای جمعیتی از حرکت شتابان جمعیت ایران به سمت جوانی حکایت داشتند و باید برای این حجم انبوه مخاطب، شبکۀ مستقلی تاسیس می‌شد. اینگونه بود که شبکۀ رادیویی جوان، متولد شد. شبکه‌ای که از همان روز اول، آمده بود تا متفاوت باشد و سنت شکن.
شبکه، کار خودش را با نیروهای قدیمی و با سابقۀ معاونت صدا آغاز کرد. اما رفته رفته، پای نیروهای جوان و خلاق هم به آن باز شد. دکتر بیژن لطیف، از با سابقه‌هایی بود که در کارنامه‌اش نوآوری‌های فراوانی در ساخت برنامه‌های اقتصادی داشت. او اولین مدیر رادیو جوان شد تا برای نوآوری‌هایش، دست بازتری داشته باشد. ورود جوان‌ها، با مدیریت دکتر نوری، شتاب بیشتری گرفت. فرزاد حسنی، الهام صفوی‌زاده، رضا رشیدپور، محمد جعفر خسروی، نغمه مهرپاک، فاطمه آل‌عباس، آرزو جعفرپور، علیرضا محمودی و وحید جلیل‌وند جوانانی بودند که در آن دوره شکوفا شدند و نام رادیو جوان را بیشتر بر سر زبان‌ها انداختند. دکتر نوری که به رادیو ایران رفت، نوبت به دکتر شهرام گیل آبادی رسید تا بر صندلی مدیریت رادیو جوان تکیه کند. در این دوره، رادیو جوان آنقدر پرمخاطب و مهم شده بود که پرحاشیه هم باشد!
در سال‌های پایانی دهۀهشتاد، راه تازه‌ای برای ورود جوان‌های با استعداد به شبکۀ رادیوی جوان باز شد. خیلی از آنها که در دهۀ نود، در این رادیو درخشیدند و مخاطب جذب کردند، از باشگاه رادیویی جوان، جایی برای آموزش دیدن و پرورش استعداد بالقوۀ جوان‌های عاشق برنامه سازی، آمده بودند.
رادیو جوان، امسال بیست و چهارساله می‌شود. حال بخش مهمی از مخاطبان این شبکۀ رادیویی، سن و سالی کمتر از این شبکه دارند. جلب رضایت و همراه شدن با سلیقه و ذائقه و دنیای خاص این مخاطبان، سنگین‌ترین ماموریت این روزهای رسانه‌ای است که همیشه به مخاطبانش گفته: «شنیده می‌شوید...»
